Godt meint

ja åsså nemligen.. Eg tenkte eg sko formidla videre någen velmeinte råd eg fekk i dag. Ein av Prix Steinnesvåg sine kunder uttalte nemligt ein dag i sist vega at han sko fortella meg ka eg so gjer me livet mitt.. Ein aen gong sko an sei d sa an. Og i dag når d va siste dagen min på jobb, så va eg beint fram nødt t å spør ka svar denne mannen satt inne me. Joda, eg måtte studera økonomi sa an. D va framtiå. Meeen, sa eg. Eg konne virkeligt ikkje tenkt meg d. Neivel sa an. Men ikkje finn på å studer psykologi som alle andre jenter. "alle andre", tenkte eg.. Men d va heller ikkje min plan. Juss sa an. Juss kom t å bli meir og meir aktuelt. Javel tenkte eg, d va nå ikkje heilt d eg hadde tenkt meg heller.. Eg måtte i alle fall ikkje bli sjugepleiar, for sjugepleierar fekk alt for lide penger ijen for den jobben dei gjorde. Ka me språkstudier, muligens lerar, nevnte eg.. (he,he ;) Å NEI! Måtte ikkje finna på d. Ka sko eg vel studera språg for? Og lererar fekk i lighed me sjugepleierane alt for lide lønn i forhold t jobben (og han visste tydeligtvis ka an snakkte om)

Eg måtte utdanna meg t någe som va lønnsomt i framtiå, masse penger va løysningå. Det gjekk ikkje an å tenka at min framtidige ektemann konne forsørga meg. For når (og merk dåkk ordet "når", ikkje viss..) han skilte seg frå meg, ja då sto eg der uden någen ting. Nemligt! Sånn har nemligt samfunnet blitt, så an sa.

Av dette har eg lert:

1. eg e i ferd me å begynna på ein utdannelse som ikkje komme t å føra t någe
2. ingen bør bli sjugepleierar eller lererar fordi d e rett og slett ikkje lønnsomt..
3. d som "alle" andre studere må ein styra vekk frå, ein må gå sin egen vei..
4. eg må innstilla meg på å bli skilt ein gong (og d uden å ein gong ver i nærheden av et ekteskab)
5. framtiå e penger! Penger e framtiå!

Klart d va godt meint..! Om eg e enige..? Tja...
Skeptisk
Meget skeptisk

velge heller å sei:
Kryss fingrane for givande arbeid og evig kjærleik

...men rik blir eg vel aldri...